میزبانان جدید Polymyxa betae از ایران

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 88

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJPP-50-1_012

تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1401

چکیده مقاله:

Polymyxa betae اولین بار در سال ۱۹۶۴ به عنوان پارازیت ریشه چغندرقند توسط کسکین (Keskin) تشخیص، نامگذاری وتشریح شد. لکن اهمیت این شبه قارچ بیشتر به خاطر نقش آن در پایداری و انتقال ویروس رگبرگ زرد نکروتیک چغندرقند (, BNYVV(Beet necrotic yellow vein virus عامل بیماری ریشه ریشی (ریزومانیا)  است. تاکنون آلودگی P. betaeدر گیاهانی نظیر Atriplex patula (اسفناج صحرایی)، Amaranthus retroflexus (تاج خروس وحشی)،  Chenopodium album (سلمه تره)، Portulaca oleracea (خرفه)، P. grandiflora، Papaver argenome،Silene albae، S.vulgaris،  S.noctifloraSpinacia oleracea (اسفناج) و Stellaria graminea (گندمک)،ردیابی شده است. در ایران مطالعه کافی روی دامنه میزبانی P. betaeصورت نگرفته استواین تحقیق با هدف بررسی دامنه میزبانی این شبه قارچ و نقش علف های هرز مزارع چغندرقند در پایداری  آن در راستای کنترل بهتر بیماری ریزومانیا صورت گرفت. نمونه برداری از ریشه گیاهان علف هرز در سال زراعی ۱۳۹۱ از مزارع چغندر قند استان های فارس و لرستان شامل: Amaranthus blitoides (تاج خروس خوابیده)، A. retroflexus، Asperugo procumbens (گاوزبان وحشی)،  C. album، Cirsium arvense (کنگر وحشی)، Conringia orientalis (علف گوش خرگوش)، Convolvulus arvensis (پیچک صحرایی)،  Heliotropium europaeum (آفتاب پرست)، Hibiscus trionum (کنف وحشی)، Malva sylvestris (پنیرک)، Melilotus officinalis (یونجه باغی)، Sonchus oleraceus  (شیر تیغی)، Setaria viridis (چسبک)، Raphanus raphanistrum  (ترب وحشی)،  P. oleracea، Spergula arvensis (اسپرگول بیابانی)،  Tragopogon graminifolius (شنگ وحشی) و Xanthium strumarium (توق) صورت گرفت.بدین منظور استخراج DNA از ریشه ی علف های هرز به روش گوانیدین مکنزی و همکاران( MacKenzie et al. ۱۹۹۷) انجام پذیرفت و در آزمون PCR با آغازگرهای اختصاصی P. betae مورد استفاده قرار گرفت. در این تحقیق با استفاده از این روش نقش گیاهان A. retrosflexus (تاج خروس وحشی)، C. album  (سلمه تره)، P. oleracea (خرفه)، R. raphanistrum (ترب وحشی) و S. arvensis (اسپرگول بیابانی) به عنوان میزبان های P. betae اثبات گردید. دو گونه ترب وحشی و اسپرگول بیابانی به عنوان میزبان های جدید P. betae در دنیا معرفی می گردند. این علف های هرز می توانند در فصولی که محصولات دیگر در تناوب با چغندرقند کشت می شوند به پایداری P. betae و BNYVV کمک کنند.

کلیدواژه ها:

-

نویسندگان