اثر بازدارندگی تفاله شیرینبیان و بستر پرورش قارچ صدفی (Pleurotus ostreatus) بر نماتد ریشهگرهی (Meloidogyne javanica)

اثر بازدارندگی تفاله شیرینبیان (Glycyrrhiza glabra) و بستر استفاده شده (کمپوست) قارچ خوراکی صدفی (Pleurotus ostreatus) بر نماتد ریشهگرهی  Meloidogyne javanica بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل با دو فاکتور ترکیبات تیماری اصلاحکننده خاک در ۱۰ سطح و مایه زنی در دو سطح و در چهار تکرار با طرح پایه کاملا تصادفی طراحی گردید. شاخص های رشدی گیاه دو ماه پس از مایهزنی نشان داد که استفاده از ۶۰ گرم کمپوست سترون نشده به طور معنی داری بهترین نتیجه را داشته، ولی استفاده از تفاله شیرینبیان نه تنها رشد گیاه را بهبود نبخشید بلکه در مقایسه با تیمار مایه زنی نشده و بدون اصلاح کننده، موجب کاهش شاخص های رشدی گیاه گردید. در شاخص های مربوط به نماتد، مصرف ۶۰ گرم از هر یک از سه اصلاح کننده، فاکتورهای تکثیری نماتد را به طور معنی داری کاهش دادند که البته اثر کمپوست قارچ به مراتب بیشتر از تفاله شیرینبیان بود. از تفاوت قابل توجه اثر نماتدکشی تفاله شیرینبیان و تفاله شیرینبیانی که یک دوره قارچ بر روی آن پرورش داده شده بود، می توان به توانایی قارچ در فرآوری تفاله شیرینبیان و ایجاد ماده ای با اثر نماتدکشی بهتر با اثر سوء کمتر بر گیاه پی برد

کلیدواژه ها:

ضایعات ، قارچ صدفی ، تفاله شیرینبیان ، کمپوست ، اصلاح کننده خاک