شرطیه ی پاسکال، استدلالی مبتنی بر عقل سلیم و نقد مایکل مارتین بر آن

بلز پاسکال در برهان شرط بندی معتقد است در فقدان شواهد متقن و در وضعیت لاادریگری با اتخاذ رویکردی سودانگارانه میتوان از معقولیت ایمان سخن گفت. پاسکال معتقد است برای اجتناب از زیان احتمالی الحاد که در قیاس با سود یقینی آن بالاتر است؛ طریقی جز ایمان و باورمندی به خدا معقول نیست. در مقابل مایکل مارتین، از منتقدان برهان شرطیه معتقد است انسانها ناچار به این شرط بندی نیستند؛ او با فرض خدایان خیالی متعدد با اوصافی خاص و ویژگیها و رفتارهای بعضا متناقض در تلاش است تا فرد شکاک را به باقی ماندن بر موضع خداناباوری مجاب نماید. از نظر او بهترین تصمیم، اتخاذ موضع انکار و پرهیز از شرط بندی روی وجود خداست تحلیل فروض مبنایی مارتین برای اشکال بر شرطیه نشان از آن دارد که از طرفی او به اقتضائات سخن خود بیتوجه بوده و ثانیا اشکال او به شرطیه زایدهی عدمآگاهی از ذات برهان شرط بندی و کارکرد آن است. هدف نوشتار حاضر تبیین چنین مساله ای است.

کلیدواژه ها:

معقولیت ایمان ، شرطیه ی پاسکال ، مایکل مارتین ، معقولیت ناباوری