نقش بازی و قصه گویی در کاهش کم رویی و بهبود مهارت های اجتماعی و عزت نفس پروانه

هدف از پژوهش حاضر، تبیین و اجرای روشهای موثر (با عنایت ویژه به بازی و قصه گویی ) در کاهش کم رویی و افزایش عزت نفس پروانه ، دانش آموز کلاس دوم ابتدایی است .این پژوهش ،یک پژوهش کیفی از نوع مطالعه موردی می باشد که در سال ۱۳۹۷ در شهرستان بجنورد انجام شده است ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش ، مشاهده دانش آموز در طول جلسات کارورزی در محیط مدرسه ، پرسشنامه سنجش رفتار کودک در خانه ، تست نقاشی ، مصاحبه با دانش آموز، هم کلاسی ها و پرسنل مدرسه می باشد.کم رویی علت های گوناگونی دارد، لیکن بررسی های بیشتر در مورد دانش آموز حاکی از عزت نفس پایین و عدم توانایی برقراری ارتباط موثر بود، این کم رویی او به مراتب روی وضعیت درسی اش هم تاثیر منفی می گذاشت و باعث افت تحصیلی او می شد و این امر، سبب توسل خانواده به معلم خصوصی می شد، لیکن اعتقاد محقق برآن بود که با افزایش مهارت های اجتماعی ، سطح درسی او نیز بهبود خواهدیافت . برای رفع کمرویی پروانه تصمیم گرفتیم تا مهارتهای اجتماعی و عزت نفس او را ارتقا دهیم بدین منظور با توجه به جایگاه خانواده در اجتماعی کردن فرزندان، علاوه بر اینکه از طریق فرستادن نامه و مصاحبه حضوری با والدین پروانه در ارتباط بودیم ، ازشرطی سازی تقابلی (دوستی با ستاره کلاس)، شعرخوانی (شعر متناسب با سن و علاقه کودک)، قصه گویی و اجرای نمایش (پرواز قطره) و بازی های گروهی ( ماشین بازی ، بپر تو رودخونه ) بهره برده ایم ؛ سپس به ثبت رفتار او پرداختیم ، تمام مشاهدات و مصاحبه ها، حاکی از بهبود روابط اجتماعی و افزایش سطح نمرات درس شفاهی او بود.

کلیدواژه ها:

کمرویی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموز ، بازی ، قصه گویی