بررسی رابطه بین فعالیت در فضای مجازی و از خودبیگانگی دانش آموزان ابتدایی در شهر شیراز ناحیه ۳

اخیرا با پیدایش بیماری پاندومی کووید-۱۹ و تغییر روش آموزشی مدارس از حضوری (سنتی ) به مجازی ووارد شدن دانش آموزان به محیط جدید، آنها را با چالش های جدیدی روبرو کرده است که یکی از آنها تغییر هویت یا از خودبیگانگی دانش آموزان نسبت به رویکرد جدید آموزشی می باشد. مفهوم هویت در سال های اخیر، به شدت متاثر از فناوری اطلاعات و ارتباطات بوده است و فضای مجازی ، نقشی پر رنگ در شکل گیری یا تغییر هویت کاربران داشته است . پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین فعالیت در فضای مجازی و از خودبیگانگی دانش آموزان ابتدایی در ناحیه ۳شهر شیراز می باشد. با استفاده از پرسشنامه استاندارد سنجش بیگانگی اجتماعی ملوین سیمن انجام شد که در آن میزان احساس بیگانگی اجتماعی در ابعاد مختلف از قبیل بیگانگی از خود ، بیگانگی از روابط اجتماعی و احساس پوچ گرایی بررسی شد. جامعه آماری مورد نظر شامل ۸۰۰نفر از دانش آموزان ابتدایی می باشد. یافته ها نشان داد که بین فعالیت دانش آموزان در فضای مجازی و چندین مقوله بیگانگی اجتماعی همبستگی مثبت وجود دارد که قابل تامل می باشد. همچنین با افزایش مدت استفاده از دنیای مجازی میزان احساس بیگانگی اجتماعی نیز افزایش یافت .

کلیدواژه ها:

پاندومی کووید -۱۹ ، فضای مجازی ، بیگانگی از خود ، هویت .