کاربرد انواع سیستم های زیست مهندسی در پایدارسازی و کنترل فرسایش خاک دامنه ها

امروزه به دنبال مدیریت نادرست در عرصه های منابع طبیعی وافزایش دخل و تصرف ها، وند ناپایداری های دامنه افزایش یافته است . تثبیت دامنه ها یکی از جنبه ها مهم در ساخت جاده های جنگلی است بطوری که تثبیت دامنه ها باعث نیروهای ویران گر و افزایش پایداری دامنه ها می شود. به دلیل اینکه استفاده از روش های تثبیت نامناسب منجر به هزینه های غیر ضروری می گردد. استفاده از روش های مناسب و همگام با طبیعت (روش های زیست مهندسی) برای مقابله با فرسایش خاک در دامنه های وسیع حادز اهمیت است. روش های زیست مهندسی با وجود داشتن مزایای فراوانی مانند کاهش هزینه ها، سازگاری با محیط زیست، افزایش زیبایی شناختی محیط و حفظ رویشگاه، دارای برخی معایب نیز می باشند. در این پژوهش به بررسی تاریخچه استفاده از زیبایی شناختی محیط و حفظ رویشگاه، دارای برخی معایب نیز می باشند. در این پژوهش به بررسی تاریخچه استفاده از روش های زیست مهندسی جنگل در ایران و اروپا، مزایا و معایب این روش ها و معرفی انواع سیستم های زیست مهندسی پرداخته شده است. سیستم های زیست مهندسی معرفی شده در این مطالعه شامل روش های قلمه، دسته قلمه، شاخه زنده با سیستم زهکشی، استفاده از شاخه زنده با سیستم زهکشی زیر سطحی، لایه بوته ای و لایه شاخه - خاک و گابیون زیستی هستند. در یک نتیجه گیری باید اذعان داشت که بدون آگاهی از نقاط قوت و ضعف انواع روش های مختلف پایدارسازی خاک، نمی توان تصمیم گیری صحیحی درباره انتخاب روش مناسب داشت و هم چنین ارائه نسخه واحد برای مناطق و شرایط مختل، صحیح نمی باشد.

کلیدواژه ها:

اران ، پایداری دامنه ها ، تثبیت دامنه ، مسلح سازی خاک ، مقاله مروری