بررسی نقش و نحوه درمان با استفاده از آرسنیک در بیماری لوسمی

لوسمی حاد یک اختلال در سلول های بنیادی خونساز است که با وجود بیش از ۲۰% بلاست داخل مغز استخوان در بیوپسی هسته مغز استخوان بیان می شود. تنها استثنای ای میزان وجود ناهنجاری های ژنتیکی مثل جابجایی و وارونگی کروموزوم ها و برخی شرایط خاص محیطی است. لوسمی حاد شامل ۳ دسته اصلی لوسمی میلوئیدی حاد AML، لوسمی لنفوئیدی حاد ALL و لوسمی پرومیلوسیتیک حاد APL می باشد. بحث: ارسنیک تری اکسید در غلظت های کم از طریق تجزیه کردن پروتوین فیوژن PML-RARa بر اثر منفی فیوژن روی عملکرد طبیعی PML و RARa و تغییر در بیان ژن ها و مسیریابی که این فاکتورهای رونویسی در آن نقش داشتند. غلبه کرده و القای تمایز رادر پرومیلوسیت های سرطانی سبب می شود. در حالی که در غلظت های بالا می تواند باعث مهار رشد و القای اپوپتوزدر سلول های APL شود. این ترکیب در دوزپایین به تنهایی قادر به القای اپوپتوز نیست و برای حذف سلولهای توموری با آن دوزهای بالا نیاز است اما دوز بالا آن موجب بروز عوارض جانبی بر روی بیماران APL می شود. نتیجه گیری: به منظور کاهش دوز As۲o۳ ودسترسی به افزایش اثرات شیمی درمانی روش های درمانی به صورت استفاده ترکیبی از داروهایی که مکانیسم مشابهی برای پیشگیری از تکثیر و یااز بین برد سلول های سرطانی دارند، باید استفاده شوند به طوری که هم موجب افزایش تاثیر درمان شده و هم کاهش عوارض ناخواسته را داشته باشند. درمان با ارسنیک تری اکسید می تواند باعث کنترل بیماری میلوم متعدد در بیماران مقاوم گردد.

کلیدواژه ها:

لوسمی ، آرسنیک ، شیمی درمانی ، سرطان ، درمان