بررسی نقش خشک کردن سرمایشی امولسیونی در مهندسی بافت

مهندسی بافت علمی است که با هدف ایجاد جایگزین های زیستی که امکان بازیابی حفظ و بهبود عملکرد بافت صدمه دیده را داشته باشند، مورد استفاده قرار می گیرد. اجزای اصلی در مهندسی بافت داربست، سلولها فاکتورهای رشد هستند. وجود بیوری اکتورها نیز جزئ ارکان مهندسی بافت محسوب می شود. داربست یک ساختار سه بعدی است که به عنوان چارچوبی برای هدایت سلول ها مورد استفاده قرار می گیرد و جایگزینی برای ماتریکس خارج سلولی محسوب می شود. در این روش پلبیمر در یک حلال آلی به طور کامل حل می شود و سپس این محلول درون اب ریخته شده و به هم زده می شود تا امولسیونی پایدار تشکیل شود. پس از آن آمولسیون به سرعت تادماهای پایین سرد می شود، در همان دما حلال و اب جدا شده و تخلخل ایجاد می گردد. بحث خشک کردن انجمادی به طور خلاصه فرایندی است که در طی آن ماده ای را منجمد می کنند و سپس با کاهش فشار سامانه، آب منجمد درون ماده مورد نظر را به طور مستقیم بخار تبدیل می کنند (تصعید) از این فرایند برای مهندسی پزشکی، برای ساخت داربست های سلولی و ایجاد ماده متخلخل برای رشد سلول ها از این روش استفاده می شود. پلی هیدروکسی بوتیرات PHB و پلی هیدروکسی بوتیرات - کو- هیدروکسی والریت PHBV پلیمرهای طبیعی و زیست تخریب پذیر هستند و توجه زیادی را به خود جلب کرده اند کاربرد مواد به عنوان داربست های مهندسی بافت در مطالعه حاضر تکنیک انجماد / خشک کردن انجمادی امولسیونی برای ساخت داربست های مبتنی بر PHBV مورد بررسی قرار گرفت. داربست کیتوزان هیدروکسی آپاتیت CS-HA تقویت شده توسط پلی متیل متاکریلات PMMA با استحکام مکانیکی خوب ساخته شد.

کلیدواژه ها:

مهندسی بافت ، داربست سلولی ، خشک کردن ، سرمایشی ، امولسیون