بررسی رابطه عمق با فاصله ازخندق در حوزه آبخیز مارون

فرسایش آبکندی از اشکال پیشرفته و حاد فرسایش آبی است که دلالت بر تلفات خاک سطحی دارد. این نوع فرسایش از نظر تولید رسوب نسبت به فرسایش سطحی از اهمیت بیشتری برخوردار است. به طوریکه دلیل توجه به فرسایشخندقی را حجم بالای فرسایش نسبت به دیگر انواع فرسایش می دانند . مطالعه حاضر در بخشی از حوزه آبخیز سد مارون با هدف بررسی رابطه عمق با فاصله ازخندق در سه مرحله برنامهریزی شده است. روش تحقیق بهصورت اندارهگیری مقاطع گالی در طی یکسال آبی و بعد از وقایع بارندگی با نصب شاخص در مقطع هدکت و فاصلههای 25و50 و 52 درصدی از هدکت بود. ترسیم نمودارهای پیشروی گالی در فاصلههای مختلف از هدکت نشان داد که پیشروی گالیدر فاصله های 0،20و40 بیشتر از سایر قسمتها بوده است به طوریکه عوامل شدت بارندگی، خصوصیات فیزیکیوشیمیایی خاک و کاربری اراضی از مهمترین عوامل پیشروی گالی بود. مقایسه نتایج آنالیز فیزیکی و شیمیایی خاک با نمودارهای حاصل از اندازهگیری پیشروی گالی نشان داده که پیشروی در هدکتها غالباً بهصورت حفرهای صورتگرفته است که نشان دهنده لایههای سست دانه و جود املاح و یا عناصر انحلال پذیری در این بخش از خاک میباشد

کلیدواژه ها:

فرسایش آبکندی ، حوزه آبخیز مارون ، عمق خندق ، فاصله از خندق