بررسی و تحلیل نمادها در دیوان اشعار حسین منزوی

استفاده از نمادو تصاویر رمزی معمولا در انواع هنرها به چشم می خورد، در ادبیات نیز این عنصر تصویرساز، نقشی اساسی ایفا میکند و اغلب شاعران و نویسندگان در آثار خود از این هنرسازه ی بسیار قدرتمند و پویا که هم با فرم و شکل اثر و هم با محتوی و معنای آن پیوند برقرار میکند، بهره می جویند. منزوی نیز به عنوان یکی از موفقترین شاعران مدرن معاصر، از این قاعده مستثنی نبوده و از این عنصر تصویرساز در اشعار خود بهره میبرد.نمادهای به کار رفته در اشعار منزوی را می توان به دو گروه نمادهای قراردادی و متداول ( که البته در دواوین شعری پیش از منزوی نیز رایج بوده اند) و نمادهای شخصی (که حاصل نوآوری خود شاعر است)، تقسیم بندی نمود؛ بررسی ما نشان میدهد که بیشتر نمادپردازیهای منزوی از نوع قراردادی بوده و وی کمتر از نمادهای شخصی استفاده کرده است علاوه بر این منزوی کمتر به صورت ساختاری از نماد استفاده میکند؛ به گونه ای که کل اثر دارای ساختاری نمادین باشد، بلکه نماد در اشعار این شاعر معاصر، به صورت تصاویری پراکنده است. البته در این پژوهش به بررسی هر دو بیان نمادین( هم نمادهای عمومی و هم نمادهای شخصی)، پرداخته می شود و سعی بر این بوده است که در توضیح و تبیین هر نماد با آوردن شواهد شعری از منزوی، میزان کاربرد وی از این هنرسازه و مفاهیمی که شاعر از هر نماد ارائه میدهد روشن گردد.

کلیدواژه ها:

ادبیات معاصر ، شعر ، حسین منزوی ، نماد و سمبول.