رشد سریع شهرنشینی و راهکارهای آسیب شناسی فرهنگی در عصر معاصر

شهرنشینی پدیده ای مدرن است که بعد از انقلاب صنعتی در انگلستان آغاز شد. صنعتی شدن موجب شد که محل کار تغییر کند. قبل از صنعتی شدن خانه ها هم محلی برای زندگی و هم محل کار برای کسب درآمد بود. شهرها اگر هم وجود داشت سربار مناطق روستایی و توده های روستایی بودند که کار کشت و زرع می کردند و به شهر ها سرازیر می شدند که این مایه حیات شهرنشینان بود. به همین خاطر نابودی شهرها از آرزوهای دهقانان بود. با شهر نشینی صنعتی این رابطه معکوس شد. یعنی مناطق روستایی به شهر وابسته شدند. روستا به جزئی لازم اما پیرامونی برای نظام اقتصادی تبدیل شد که مرکز آن در شهرها بود. مناطق روستایی، اغلب از جمعیت خالی شد، اکنون عملا عرصه دیگر از فعالیت های صنعتی برای تجار و بانکداری شهری ایجاد شد. قدرت اقتصادی و سیاسی در شهر مستقر گردید. شرکت های مالی و صنعتی مسلط شدند و جای مالکیت فردی را گرفتند. امروزه در کشور های توسعه یافته روستا تا حدودی از بین رفته است و آنچه باقی مانده است یک مضمون نوستالژیک و ترغیب کننده در دست آگهی نویسان تبلیغاتی است، که با این خیالپردازی ها ذهن شهرنشینان را مشغول نگه می دارد . رشد سریع جمعیت و شهر نشینی شتابان و اثرات آن بر مسکن ادامه فشار بر جوامع روستایی و تداوم مهاجرت کمبود مسکن را به طور دائم دامن زده است. که بخش مهم از جمعیت این کشورها را به استقرار حاشیه شهرها و زاغه ها و آلونک ها سوق داده که این امر هر روز ابعاد تازه ای بخود می گیرد. ابعاد مساله جمعیت ومسکن از یک سو و فقدان دیدگاههای واقع بینانه و نبود نظام برنامه ریزی و اجرائی مدون از سوی دیگرع به بحران جمعیت و مسکن در این کشورها کمک کرده است.

کلیدواژه ها:

رشد ، سریع شهرنشینی ، آسیب شناسی فرهنگی