جایگاه معماری در نظام هنرهای سارتر

انسان در مکتب سارتر موجودی آزاد معرفی میشود و بر همین اساس از او خواسته میشود که خود و اخلاق مورد تایید خود را بسازد. از نظر سارتر این ساختن نوعی آفرینش هستی از دل نیستی است و به همین دلیل نیازمند آگاهی خیالی میباشد. در بستر چنین فرضیاتی است که پژوهش حاضر به ابهامات موجود در فلسفه سارتر میپردازد و با پذیرفتن تفاوتهای موجود در دو دوره اندیشه ورزی سارتر، چرایی این تغییرات را تحلیل میکند و با تمرکز بر اشتراکات این دو دوره فکری سعی میکند جایگاه معماری در نظام هنرهای سارتر را بررسی نماید. پژوهش حاضر بر اساس هدف مد نظر آن به عنوان تحقیق بنیادی - نظری محسوب میگردد.بر این اساس در تحقیق مذکور اطلاعات و مواد اولیه تحقیق به روش کتابخانه ای و فیش برداری گردآوری میشود و سپس با روشهای مختلف استدلال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و در نهایت نتیجه گیری میشود.از منظر ماهیت و روش نیز پژوهش حاضر به عنوان تحقیقی توصیفی-تحلیلی شناخته میشود که در آن محقق علاوه بر تصویرسازی آنچه هست به تشریح و تبیین دلایل چگونه بودن و چرایی مسئله میپردازد.

کلیدواژه ها:

اگزیستانسیالیسم ، سارتر ، هنر ، معماری ، آگاهی خیالی