شناسایی مناطق بحرانی کلانشهرتبریز از نظر جزیره گرمایی شهری ومعرفی پوشش های سطحی مناسب جهت کاهش اثر آنها

تبریز در گرم ترین ماه های سال ( تیر ماه وتا اواسط مرداد ) دارای جزیره گرمایی باشدت حداکثری نسبت به حومه آن می باشد . و مناطق شهری ۵ ، ۶ ، ۷ ، ۹ بطور کامل و حاشیه ها و پیرامون مناطق ۲ و ۳ و در واقع ناحیه هایی از این مناطق که دارای پوشش های خاکی و آسفالت بزرگراه ها هستند ، مناطق داغ و بحرانی از نظر پدیده جزیره گرمایی هستند . بنا بر این ، برای کاهش اثر و تعدیل نقاط داغ و بحرانی نیاز است ملاحظاتی در اصلاح و توسعه شهری صورت بگیرد . یکی از این راه ها، توسعه و گسترش و تامین میزان کمبود سبزینگی می باشد . میزان این کمبود در مناطق ۱ ، ۲ و ۳ بصورت محدود ( کمتر از %۱ سطح منطقه ) و مناطق ۷،۶و۹ بصورت وسیع تر بمیزان ۴ تا % ۸ سطح منطقه و سایر مناطق کمبودی در این باره ندارند . پوشش گیاهی از طرق مختلف ایجاد می شود ؛ مثلا از طریق ایجاد پارک های شهری ، سقف و بام های سبز و حتی تک درختان که فضای محدودی را از خاک اشغال می کنند . اما ، همیشه تامین پوشش گیاهی مقدور نیست ، علی الخصوص با این شرایط کمبود منابع آبی و خشکسالی های اخیر . راهکار های نو در تولید مصالح بکار گرفته شده است . بعضی از مصالح آب لازم را در خود نگه می دارند تا میزان کمبود رطوبت در فرایند خنک سازی را تامین کنند( مانند بلوک های ( WR ، برخی اشعه های آفتاب را انعکاس می دهند و به این ترتیب نمی گذارند مصالح گرما را جذب کنند . اما در بعضی از مصالح دیگر خاصیت رنگ ( استفاده از رنگ های سرد ) کارساز است . این مصالح در تمامی سطوح بحرانی قابل استفاده هستند.

کلیدواژه ها:

نقاط داغ شهر تبریز ، پوشش های سطحی شهر تبریز ، کاهش اثر جزیره گرمایی ، پوشش های سبز(سبزینگی) ، NDVI