واکاوی تطبیقی تاثیر اذن والدین در سقط قانونی

سقط قانونی و بحث رضایت والدین از موضوعات مهم و چالش برانگیز است که همواره محل بحث و نظر بوده است. سوال اساسی که دراینخصوص مطرح و بررسی شده این است که در نظام حقوقی ایران اذن والدین در سقط قانونی چه تاثیری دارد و رویکرد کشورهایی چون اسکاندیناوی دراین خصوص که در بحث سقط قانونی قوانین جدیدتری به تصویب رسانده اند، چگونه است؟ مقاله حاضر توصیفی - تحلیلی بوده و با استفاده از روش کتابخانه ای به بررسی سوال مورد اشاره پرداخته است. نتایج بیانگر این امر است که سقط قانونی به عنوان یکی از اقسام سقط جنین، در موارد حفظ جان یا سلامت جسمانی یا روانی مادر یا وجود ناهنجاریهای جنینی در اکثر نظامهای حقوقی به عنوان شرایطی است که تقریبا معتبر جهت سقط جنین به رسمیت شناخته شده است.در حقوق ایران قانون سقط درمانی صرفا از رضایت زن صحبت کرده است. با وجود شناسایی پدر به عنوان ولی قهری طفل و اعطای حضانت به او پس از سن هفت سال، تصمیمگیری در موارد مختلف با اذن پدر، قانونگذار توجه ویژه ای به مادر داشته است. در این ماده واحده سقط جنین تنها به رضایت مادر و حرج او منوط شده است و مخالفت پدر جنین هیچگونه تاثیری در این زمینه ندارد. در حقوق کشورهای اسکاندیناوی نیز رضایت و اذن مادر یکی از دلایل سقط جنین است اما این امر مطلق نبوده و با توجه سن جنین و شرایط فیزیکی و سلامت جنین با محدودیت هایی مواجه است. در این کشورها نیز از اذن و رضایت پدر سخنی به میان نیامده است. اما قانون اخیر مجلس در خصوص جوانی جمعیت رضایت مادر مطابق شرایط مورد تاکید در قانون مصوب ۱۳۸۴ راکاملا محدود کرده است . زیرا شورایی در سازمان نظام پزشکی قانونی متشکل از یک قاضی و چند پزشک دراین خصوص تصمیم گیری خواهد کرد و حرج مادر نیز از سوی قاضی تعیین میشود. با اجرای این طرح سلامت عمومی جامعه به خطر می افتد و آمار جنینهای دارای نارسایی های جسمی و ذهنی نیز افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

جنین ، اذن والدین ، سقط قانونی