بررسی جایگاه آموزش مجازی در فضای ساختن گرایی و تاثیر آن بر یاددهی-یادگیری دانش آموزان

امروزه استفاده از رایانه، زندگی بشر را در تمامی وجوه دگرگون ساخته است. مطالعات انجام شده در ارتباط با برنامه های توسعه اغلب کشورها، نشان دهنده محوری بودن نقش فناوری اطلاعان و ارتباطات در این گونه برنامه هاست .فناوری اطلاعات و ارتباطات را می توان به عنوان ابزاری نیرومند و قوی برای ارتقای کیفیت و کارایی آموزش مورد استفاده قرار داد، به گونه ای که شیوه های سنتی آموزش را دستخوش تغییر قرار دهد و دیگر نیازی به حضور فیزیکی در کلاس های درس نباشد. اموزش مجازی تنها یک امر جایگزین به شمار نمی رود، بلکه یک ضرورت است، توجه و عنایت هر چه بیشتر طراحان و برنامه ریزان آموزشی را به خود معطوف دارد و گامی هر چند کوچک در جهت پایه ریزی زیرساختهای لازم، به منظور مهیا سازی بستر فرهنگی برای حرکت به سمت مجازی شدن بردارد. نظام آموزشی هر کشور رکن اساسی در پیشرفت و توسعه در جامعه است و این پیشرفت زمانی می تواند صورت بگیرد که نظام آموزشی در آن نه تنها از لحاظ کمیت بلکه از لحاظ کیفیت نیز رشد کرده باشد. آموزش مجازی یکی از ارکانی می باشد که در توسعه آموزش از لحاظ کیفیت موثر می باشد. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی جایگاه آموزش مجازی در فضای ساختن گرایی و تاثیر آن بر میزان یاددهی-یادگیری دانش آموزان دوره ی متوسطه می باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیکی ، اموزش متوسطه ، آموزش مجازی