رابطه بین هوش فرهنگی و یادگیری خودراهبر با امیدبه تحصیل در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور اندیمشک

هدف پژوهش حاضر، بررسی بین هوش فرهنگی و یادگیری خودراهبر با امیدبه تحصیل در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور اندیمشک می باشد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور اندیمشک بود. که نمونه ای به حجم ۲۱۱ نفر از دانشجویان، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه یادگیری خودراهبر از مقیاس فیشر و همکاران ۲۰۰۱) )، پرسشنامه هوش فرهنگی آنگ و همکاران در سال (۲۰۰۴) و پرسشنامه امید به تحصیل (خرمایی و کمرایی، (۱۳۹۳ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده روشهای آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، بیشینه و کمینه) آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون) انجام شده است. یافته ها نشان داد که هوش فرهنگی با امید به تحصیل دارای رابطه مثبت و معنی دار بود .(p<۰/۰۱) بعلاوه اینکه یادگیری خود راهبر نیز با امید به تحصیل رابطه مثبت و معناداری را نشان داد .(p<۰/۰۱)

کلیدواژه ها:

هوش فرهنگی ، یادگیری خود راهبر ، امید به تحصیل