بررسی مقایسه ای مبانی تربیت اخلاقی از منظر شهید مطهری و علامه طباطبایی

تربیت اخلاقی یکی از دغدغه های مربیان نظام های تربیتی و اخلاقی جوامع در دوران معاصر است. در کشور ما نیز این موضوع مطرح شده و از الگوهای متعدد و صاحب نظران غربی و اسلامی مختلف استفاده شده است. هدف این مقاله، تبیین تربیت اخلاقی از دیدگاه علامه(ره) و شهید مطهری است. روش پژوهش تحلیلی- استنباطی بوده و به منظور گردآوری داده های لازم جهت نیل به اهداف پژوهش، منابع موجود و مرتبط با استفاده از برگه های فیش برداری از منابع، جمع آوری و با شیوه تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. علامه(ره) به عنوان نماینده رئالیسم اسلامی، تاکید بر چهار عنصر: هدف، محتوا، روش و ارزشیابی دارد. هدف غایی تربیت اخلاقی علامه(ره) دستیابی به سعادت دنیوی و اخروی عامل اخلاقی است. از نظر علامه، در تربیت اخلاقی، محتوا موضوعیت دارد و برنامه ریزان باید در سازماندهی و انتخاب آن تاملات جدی داشته باشند.دیدگاه شهید مطهری نیز بیانگر آن است که تربیت اخلاقی مبتنی بر ایمان و تفکرات دینی بوده و به مفهوم زمینه سازی پرورش روح انسان، خصلت ها، سجایا و ملکات و همچنین تقویت اراده می باشد که در پی توسعه درونی متربی است.

کلیدواژه ها:

علامه طباطبایی(ره) ، شهید مطهری(ره) ، مبانی تربیت اخلاقی