نقش فلسفه تربیت در تربیت شهروندان آینده

هدف پژوهش حاضر تبیین نقش فلسفه تربیت در تربیت شهروندان آینده است. با توسعه فضاهای مجازی و گسترش شبکه های اطلاعاتی و ارتباطاتی و تغییر اساس در شیوه های آموزشی، پرداختن به چالشهای پیش رو در حوزه علوم مختلف و از آن جمله علوم تربیتی و به ویژه فلسفه تربیت که نقش مبناسازی دارد، بسیار ضروری مینماید. این پژوهش با رویکردی کیفی و با به کارگیری روش گردآوری داده های کتابخانهای در گردآوری داده ها و روش تحلیلی-استنتاجی در تحلیل داده ها صورت گرفته است. شیوه زندگی در آینده به سمت دموکراتیک شدن و توام شدن زندگی با فن آوری به پیش میرود. در چنین شرایطی فیلسوفان فن آور که دارای اندیشه جهانی باشند، میتوانند تاثیر زیادی داشته باشند.لذا فلسفه در آینده باید وارد میدانگاه هایی شود که به اخلاق، زیبایی شناسی و معرفت فراگیر و جهانی بیاندیشد و دیدگاه هایی را توسعه دهند که بتواند اندیشه فراگیر، توجه به همه، مسئولیت پذیری ، سیاست ورزی، انعطاف پذیری و روحیه مشارکت جویی را برای همه و با توجه به تمام ابعاد وجودی انسان با نگاه فن آوری فراهم نماید. ارایه این دیدگاها با توجه به مدیریت فن آوری اطلاعات نیازمند یک انقلاب فلسفی درتعلیم و تربیت آینده است که بتواند آهنگ خود مسئولیتی آگاهانه را در بین افراد ایجاد نماید، چون با این نوع تربیت است که انسان آینده می تواند شهروند جهانی، دموکراتیک، فن آور، مسئولیت شناس و آگاه باشد، انسانی که در فضای مجازی هم گزینش مسولانه داشته باشد و هم موج تربیتی جهانی و زیبا بیآفریند. به دنبال این مهم نویسندگان سعی دارند که نخست قلمروهای جدید در جهان آینده را برای فیلسوفان تربیتی مشخص نماید و سپس سوالات اساسی را که فلسفه تعلیم وتربیت در آینده باید به آنها پاسخ دهد مطرح نماید.

کلیدواژه ها:

فلسفه تربیت ، تربیت شهروندان ، آینده تربیت.