رغبت به ازدواج در دانشجویان براساس امید به زندگی و باورهای معنوی

این پژوهش با هدف پیش بینی میزان رغبت به ازدواج در دانشجویان بر اساس امید به زندگی، باورهای معنوی و سن انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه های هرمزگان، شیراز، یزدو یاسوج در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود که تعداد ۲۰۵) ۳۱۰ دختر و ۱۰۵ پسر) دانشجوی مجرد از این جامعه به روش در دسترس انتخاب و از این افراد خواسته شد به پرسشنامه رغبت سنج ازدواج نسخه ی دانشجویی(پرساد)، پرسشنامه ی امید به زندگی اشنایدر و پرسشنامه ی پایبندی مذهبی(آتکینز، (۲۰۰۷ پاسخ دهند. داده های به دست آمده با استفاده از رگرسیون، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که میانگین سنی ۲۵ سال بهترین سن ازدواج از دیدگاه شرکت کنندگان در پژوهش بود و حدود ۵۰ درصد از شرکت کنندگان سن بین ۲۵ تا ۳۰ سال را سن مناسب ازدواج می دانستند. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که متغیرهای باورهای معنوی و سن توانسته اند تا حد کمی رغبت به ازدواج را پیش بینی کنند اما متغیر امید به زندگی نتوانست رغبت به ازدواج را پیش بینی کند. هم چنین نتایج نشان داد بین مردان و زنان از نظر رغبت به ازدواج تفاوت معناداری وجود دارد و مردان رغبت بیشتری به ازدواج دارند.

کلیدواژه ها:

رغبت به ازدواج ، امید به زندگی ، باورهای معنوی