بررسی تطبیقی طلاق بدعی در فقه امامیه و حنفیه: مبانی و راهکارها

دیدگاه فقهی فقهای امامی و حنفی درباره طلاق بدعی، یکی از مباحث بسیار جدی و بحث برانگیز در مسئله طلاق است. امامیه بر اساس مبانی فقهی خویش، چون تبعیت نص، سنت و اجماع، مصادیق چهارگانه طلاق حائض، نفسا، طلاق در طهر مواقعه و طلاق جمع را طلاق بدعی و منهی، محرم و خلاف شرع، می دانند و بر بطلان آن حکم می دهند؛ ولی فقهای حنفی، تحت همان عناوین و تبعیت سیره صحابه و قیاس، بر جواز و صحت آن پافشاری می کنند. اما مبانی صحت طلاق بدعی، از لحاظ پرسش های جدی، نه تنها توان مقابله با مبانی بطلان را ندارد، بلکه شواهدی برخلاف آن به چشم می خورد. از این رو راهکار اساسی حل اختلاف، بسنده کردن به «طلاق سنت» خواهد بود که این دو رویکرد فقهی بر آن توافق دارند و برابر با اصول و قواعد پذیرفته شده هر دو است.

کلیدواژه ها:

طلاق بدعی ، طلاق سنت ، مبانی ، نص ، سیره و صحابه