کاربرد قراردادهای آتی در محاسبه پوشش بهینه ریسک بازار نفت خام: مقایسه رویکردهای ایستا و پویا

یکی از مهم­ترین ابزار پوشش ریسک نوسانات قیمت بازار نفت خام استفاده از قرارداد آتی می­باشد. بنابراین به کمک تصریح رابطه میان سری زمانی قیمت­های نقدی و آتی­ها می­توان نسبت بهینه پوشش ریسک را محاسبه نمود. از این­رو در این مقاله، از مدل­های OLS، ECM، DCC GARCH و GARCH مبتنی بر کاپولا برای محاسبه و بررسی کارایی نسبت بهینه پوشش ریسک بازار نفت خام طی دوره زمانی ۲۰۱۸-۲۰۱۳ استفاده شده است. نتایج نشان می­دهند بزرگترین مقدار نسبت بهینه پوشش ریسک مربوط به مدل DCC-GARCH و برابر با ۸۰۵/۰ می­باشد. با در نظر گرفتن درصد کاهش واریانس می­توان نتیجه گرفت استراتژی­های پویای DCC و کاپولا نسبت به مدل­های پوشش ریسک ایستا از کارایی بالاتری برخوردارند. همچنین کاپولاهای تی استیودنت، گامبل و نرمال متغیر با زمان نسبت به مدل DCC عملکرد بهتری از خود نشان می­دهند.  همچنین، از میان توابع کاپولای فوق، تابع کاپولای تی­استیودنت دارای کارایی بهتری می­باشد.

کلیدواژه ها:

پوشش ریسک ، قرارداد آتی ، حداقل واریانس ، کاپولا