بررسی جایگاه مولفه های انعطاف پذیری در طراحی فضای آموزشی با محوریت پرورش خلاقیت کودک

در جهان امروز فضای آموزشی بر رشد توانایی ها، استعداد و خلاقیت نقش مهمی را ایفا می کند. از این رو توجه به محیط های آموزشی که کودک بتواند بدون محدودیت به پرورش استعداد و توانایی های خود بپردازد از مسائل مهمی است که در طراحی فضای آموزشی باید آن را در نظر داشت . فضای آموزشی باید به گونه ای باشد که به نیازهای متنوع و متغییر کودکان از نظر عملکردی و کالبدی در طول زمان پاسخگو باشد. از این رو فضاهای انعطاف پذیر به دلیل تغییرپذیر بودن و هماهنگی با شرایط مختلف می تواند به عنوان یکی از راهکار برای طراحی فضاهای آموزشی مناسب مورد بررسی قرار گیرد. در این پژوهش با استفاده از اسناد و مدارک کتابخانه ای ، و تحلیل داده های کیفی حاصل از آزمون نقاشی از کودکان به معرفی موضوع و شناخت عوامل تاثیرگذار بر انعطاف پذیری فضای آموزشی و تاثیری که بر رشد خلاقیت کودک دارد پرداخته شده است . جامعه آماری شامل کودکان ۷ تا ۱۱سال است که به صورت تصادفی انتخاب شدهاند. هدف از تحقیق حاضر، دستیابی به راهکارها و معیارهای طراحی فضای آموزشی انعطاف پذیری است که می توان به وسیله ی آن، موجب افزایش خلاقیت کودکان در محیط آموزشی شود. فرض بر این است که محیط های آموزشی انعطافپذیر تا حد قابل توجهی بر خلاقیت کودکان تاثیرگذار است و با طراحی محیط آموزشی مناسب می توان خلاقیت کودکان را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، خلاقیت ، محیط آموزشی ، کودک