مروری بر سامانه های استحصال آب باران جهت مصارف خانگی با تاکید بر مزایا

رشد جمعیت ، افزایش بی رویه مصرف آب، خشکسالی و... موجب شده که کمیابی منابع آب شیرین در جهان به عنوان مسئله ای چالش زا شمرده شده و موجب نگرانی مسئولین و تلاش آن ها جهت حفظ و بهینه کردن این منبع گردد. در طول تاریخ همواره دسترسی به منابع آب باعث بروز تنازعات داخلی و بین المللی و تشدید آنها شده است . بر مبنای مطالعات IWMI ایران از نظر منابع آب، در وضعیت بحرانی قرار داشته و نیاز مند توجه کارشناسان مربوطه در جهت مدیریت منابع آبی کشور، می باشد. در این بین ، متخصصان رشته های مختلف به جست و جوی راهکاری برای صرفه جویی منابع آب طبیعی می باشد. بهره جستن از آب باران از جمله گزینه های مطرح شده می باشند. استحصال آب باران تکنیکی نوین بر مبنای جمع آوری آب باران از سطوح آبگیر و ذخیره آن جهت مصارف شرب و غیرشرب می باشد. مهم ترین بخش مصرف آب، بخش خانگی بوده و استفاده از منابع کمکی آب مانند آب استحصالی باران می تواند به عنوان راهکاری جهت کاهش مصرف آب شهری شمرده شود. اجرای طرح استحصال آب باران ها دارای اثرات بهداشتی ، اقتصادی و فرهنگی فراوانی می باشد. تا جایی که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته برای گسترش این سامانه ها، یارانه پرداخت می شود. مطالعات مختلف بیانگر آلوده بودن آب باران جمع آوری شده جهت مصارف شرب و غیر شرب می باشند، بنابراین ، لازم است در سامانه های جمع آوری آب باران به راهکارهایی جهت تصفیه آب توجه خاص شود.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، منابع طبیعی ، استحصال آب باران ، معماری پایدار ، مدیریت منابع آب.