بررسی نقش منظر حسی مبتنی بر حواس در شکل گیری ارتباط انسان-محیط (مطالعه موردی: بخش مرکزی شهر لنگرود)

انسان به کمک حواس خود می تواند به درک پدیده های محیط پیرامون خود بپردازد. بیشتر طراحان محیطی ،صرفا به غلبه حس بینایی و متعاقبا طراحی بصری محیط توجه دارند و از تاثیر سایر حواس انسانی در ارتقای کیفیت محیطی غفلت می کنند. لذا در این پژوهش ، منظر حسی که شامل حس بینایی ، شنوایی ، چشایی ، بویایی ، بساوایی ، جهت یابی و جابه جایی می شود، در بخش مرکزی شهر لنگرود بررسی می گردد تا بتوان با شناخت منظر حسی موجود، کاستی های آن را آشکار کرد. بدین منظور از روش مشاهده مستقیم ، پیاده روی آزمایشی و عکاسی بهره گرفته شد. نتایج نشان می دهد که در مورد مطالعاتی ، به منظر بصری بیش از حواس دیگر توجه گردیده است . مجسمه ها، صنایع دستی ، بازار ماهی فروشان و میوه فروشان و نورپردازی مناسب فضا در شب به تقویت منظر بصری کمک کرده است . سایر حواس نیز علی رغم برخورداری از منظر حسی محدود بررسی شده اند. شناخت منظر حسی محیط به برنامه ریزان محیطی کمک می کند تا در راستای رفع کاستی های منظر حسی اقدام کنند.

کلیدواژه ها:

منظر حسی ، ارتباط انسان-محیط ، لنگرود ، حواس انسانی