بررسی ارتباط بین بازار و میدان در معماری ایرانی نمونه موردی: بازار و میدان تجریش تهران

بازار یکی از عینی ترین نمودهای معماری و شهرسازی ایرانی است که به عنوان ستون فقرات و قلب تپنده شهر، ایفای نقش می کند. بازار به عنوان کانون اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شهرهای سنتی ایران و یکی از عناصر مشخصه شهرهای اسلامی است. بازار نماد معماری سنتی بوده و هنر اسلامی به بهترین شکل در معماری آن قابل رویت است. ترکیب و طراحی شکل میدان-بازار تاریخی در مناطق و ادوار گوناگون از این زاویه, امری منطقی و در پاسخ به عملکردهای لازم و ناگزیر شهری بوده است. -۱ آگورا, -۲ فوروم, -۳ بازار, -۴ میدان, -۵ پیاتزا و پلازا اسامی مختلفی است که در جوامع مختلف به این عملکرد مشابه شهری داده شده است و با وجود تغیییراتی در الگوی طراحی و سنجه های متفاوت فرهنگی هر جامعه, همگی براساس همان نیاز و مفهوم واحد اولیه طراحی شده اند. هدف از این مقاله، مطالعه و ارزیابی عناصر بازار, میادین ایرانی و بررسی میدان های حکومتی - غیرحکومتی و دستیابی به عناصر هندسی و شاخص های طراحی و همچنین ارائه پیشنهادات سازنده جهت ساماندهی میدان تجریش تهران می باشد, زیرا ارتباط میان میدان و بازار تجریش به صورت ضعیف ارائه شده پس ما از طریق بررسی نمونه های معماری سنتی ایران می توانیم به یکسری شاخص های طراحی و احیا کردن محیط گام برداریم, روش هایی که شهرسازان و معماران با راهکارهای مسالمت جویانه ای در آشتی دو عنصر مدرن و سنت باشد؛ که سبک نئوکلاسیک می تواند این رسالت را از طریق بازآفرینی معنای مکان, خاطره ها و با تقویت ادراک زیبایی شناسی به عهده بگیرد وبه حل چالش تقابل بین سنت و مدرنیسم بپردازد روش تحقیق، بر پایه روش توصیفی تحلیلی استوار است که می توان با بررسی و کشف مدل های مختلف بسیاری در رابطه با ارتباط فرمی عملکردی و فیزیکی بین بازار و میادین و نیز الگو گرفتن از نمونه های موردی معماری بازار سنتی ایران با طرح های هندسی متنوع فضاهای مورد نیاز کاربران میدان تجریش که ظرفیت بالقوه و وسیعی در استفاده از الگوهای فوق را دارد طراحی و ساماندهی شوند.

کلیدواژه ها:

بازار ، عناصر بازار سنتی ایران ، میدان تجریش ، میدان سنتی.