بررسی تاثیر ویروس های همه گیر (Covid_۱۹) بر کیفیت فضاها ی مسکونی

کووید - ۱۹ به عنوان یک ویروس همه گیر از موثر ترین عوامل تغییر ناگهانی در زندگی انسان ها در دنیا که به صورت سریع و بدون علامت در بین افراد همه جوامع پخش و باعث از کار افتادگی و یا حتی مرگ ناشی از آن شده است. دولت ها به اجرای قرنطینه و ایزوله سازی شهر به منظور جلوگیری از گسترش بیماری در مدت طولانی شدند و این موضوع با توجه به کیفیت فضای مسکونی کنونی باعث بروز سندروم ساختمانی بیمار شد؛ که در آن افراد دچار کسالت و مشکلات روحی در زمان قرنطینه شدند ، از این رو طراحی معماری به خصوص در بخش مسکونی نیاز به انطباق با واقعیت جدید دارد چرا که به طور قطع این آخرین پاندمی ویروس نخواهد بود و نیازمند انجام تمهیداتی از جمله نگرش جدید نسبت به فضای داخلی خانه و ارتباط آن با محیط و ارائه راهکار هایی برای بهبود عملکرد در شرایط پاندیمی و در نظر گرفتن خانه به عنوان مکانی برای کار ملاقات ها ، استراحت ، ایزوله و درمان ، تفریح و... در نظر گرفت و همچنین - خارج شدن مسکن از دیدگاه فرم و تابع عملکرد در خانه ها که باعث توجه هرچه بیشتر به ارزش فضایی خانه ها را منجر میشود چرا که معماری به عنوان ظرفی که توسط انسان ساخته میشود و خود نیز مظروف بر آن است می باشد ، بنابراین در این پژوهش که با شیوه جمع آوری مقالات و منابع علمی و تحقیقاتی اخیر انجام شده به بررسی تاثیر covid_۱۹ بر زندگی انسان و فضاهای مسکونی و ارائه راهکار هایی برای بهبود فضاها و باز طراحی آن ها و نگاه جدی تر به مشاعات از جمله نمای پنجم ساختمان ها و تراس ها در زمان پندمیک می باشد. در نتیجه فضای داخلی خانه ها بیش از آن که نیاز به طراحی معمارانه و لوکس داشته باشند نیاز به الهام دوباره از معماری سنتی پایدار و توجه به کیفیت فضایی داخلی خانه ها می باشند

کلیدواژه ها:

ویروس کرونا ، کیفیت فضایی ، سندروم ساختمان ، آسایش محیطی ، قرنطینه