حس تعلق مکان و میزان استرس ادراک شده در دوران پاندمی مطالعه موردی: معلمین مقطع دبیرستان در ناحیه ۳ شهر کرمانشاه

با توجه به شیوع همه گیری کووید ۱۹ در جهان و تغی یر در سبک زندگی افراد، توجه به محیط های داخلی افزایش یافته و خانه خود را به عنوان مکانی برای زندگی، کار و حتی به عنوان فضای درمانی نشان داده است. در این راستا احساس رضایت از محیط حائز اهمیت می شود. حس مکان نوعی رابطه حسی و تعاملی میان فرد و محیط زندگی را تبیین می کند که رابطه ای مثبت با پیوند میان فرد و مکان و دریافت های کیفی مثبت و رضایتمندی از محل زندگی دارد. در برخی مواقع عناصر معماری تاثیر مستقیمی بر معماری دارند اما در بیشتر موارد این معماری است که بر رفتار تاثیر میگذارد و سبب بهبود رفتار های روانی افراد می گردد. این پژوهش به بررسی مولفه های فیزیکی حس مکان و تاثیر آن بر میزان استرس ادراک شده ساکنین به شیوه توصیفی_تحلیلی و با رویکرد ترکیبی کمی و کیفی از طریق مطالعه کتابخانه ای و با استفاده از ابزار پرسشنامه صورت گرفته است. بدین منظور طبق جدول مورگان ۱۵۲ نفر از ۲۶۰ نفر معلمین مقطع متوسطه در ناحیه سه شهر کرمانشاه که در دورا ن قرنطینه حاصل از کرونا در منزل مجبور به دورکاری بوده اند مورد مطالعه قرار داده شده است. پایایی درونی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ صورت پذیرفته است و با استفاده از نرم افزار spss انجام شده است. نتیجه حاصل از داده های به دست آمده حاکی از آن است که هر چقدر میزان رضایت از مولفه های فیزیکی حس مکان بیشتر باشد استرس افراد در آن محیط کمتر خواهد بود. محیط های ساخته شده میتوانند از طریق سازوکارهای مختلف، تنش های حاصل از عوامل مخرب روانی را کنترل نمایند

کلیدواژه ها:

پاندمی ، حس تعلق مکان ، استرس ادراک شده ، قرنطینه ، مولفه های فیزیکی مکان