ارزیابی بافت های فرسوده شهری با رویکرد حکمروایی خوب شهری

هدف از این پژوهش ارزیابی بافت های فرسوده شهری با رویکرد حکمروایی خوب شهری است. بازآفرینی بافت های فرسوده در چارچوب حکمروایی شهری سیاستی جامع و یکپارچه برای پاسخگویی به مشکلات شهرهاست . به قابلیت زیست پذیری شهرها و کیفیت زندگی شهروندان را ارتقاء دهد . این سیاست به صورت توامان پیشگیری و درمانی به نحوی که مشکلات شهری در تمامی ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی را از طریق اتخاذ نگرش فضایی، راهبردی و شهر نگر موردتوجه قرار می دهد . بازآفرینی شهری دربرگیرنده شبکه ای از اقدامات و برنامه های منعطف در مقیاس های فضایی مختلف و در مسیر اهداف توسعه پایدار است و درتمامی سطوح مشارکت حداکثری تمامی کنشگران و ذینفعان به ویژه مردم را به همراه دارد . پژوهش حاضر به لحاظ روش، بنیادی و به جهت ماهیت توصیفی – تحلیلی می باشد. برای جمع آوری اطلاعات در پژوهش حاضر از اسناد کتابخانه ای و مطالعات نظری مرتبط با موضوع پژوهش استفاده شده است و در نهایت با استفاده از تحلیل اسنادی به تبیین موضوع پرداخته است. مدیریت بازآفرینی بافت های فرسوده به صورت یکپارچه مدیریت نمی شود و بعضآ برخی نهادهای درگیر در این فرآیند دست به اقدامات موازی میزنند . به عبارت دیگر مدیریت بافت فرسوده از نوع بخشی است و هنوز مدیریت بافت های فرسوده با الگوی یکپارچه مدیریت که دربرگیرنده شاخص های حکمروایی شهری باشد فاصله زیادی دارد

کلیدواژه ها:

حکمروایی شهری ، بازآفرینی ، بافت فرسوده شهری