اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم شناختی افراد دارای اختلال شخصیت

اختلال شخصیت، نوعی اختلال روانی است که در آن شخص در تصمیم گیری های خود آشفته می شود. روش های درمانی مختلف در درمان اختلال شخصیت روی کار آمده اند که یکی از این درمانها طرحواره درمانی است که طیف گسترده ای اختلالات را پوشش می دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم شناختی هیجانی افراد دارای اختلال شخصیت بود . جامعه آماری در این پژوهش کلیه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر کرج در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود که این افراد از نظر تحصیلات، دامنه سنی همگن شده اند. نمونه آماری شامل ۳۰ نفر از افراد مورد مطالعه بود که به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و همکاران۲۰۰۱ با آلفای کرونباخ ./۸۳ و برای درمان از طرحواره های درمانی که شامل ۸ جلسه درمان به صورت هفته ای یک جلسه اجرا می شود استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیری و تحلیل کوواریانس یک راه ه استفاده شد. یافته های توصیفی نشان داد که میانگین سنی(۳۳/۴۸ سال) بود و از ۴۰ سال تا ۵۸ سال متغیر بود و ۳۳ ٪ افراد دارای مدرک فوق دیپلم هستند. یافته های استنباطی این مطالعه نشان داد طرحواره درمانی باعث کاهش خودسرزنشگری،عدم پذیرش ،عدم تمرکز مجدد بر برنامه ریزی،عدم ارزیابی مجدد مثبت،کم اهمیت شماری،فاجعه نمایی،دیگر سرزنشگری در گروه آزمایش شده است.بنابراین از این پژوهش نتیجه گرفته شد که اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم شناختی افراد دارای اختلال شخصیت تاثیر مثبت و معناداری داشته است.در گروه آزمایش کاهش داد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که طرحواره درمانی در کاهش راهبردهای منفی تنظیم، اضطراب و افسردگی موثر است و همچنین نتایج نشان داد که این طرحواره پس از طی جلسات درمان موجب درمان اضطراب و افسردگی در افراد تحت درمان می شود.

کلیدواژه ها:

اختلال شخصیت ، طرحواره درمانی ، تنظیم شناختی هیجانی