بررسی رابطه اختلال های روانی ژنتیکی بر وقوع جرم علیه بستگان درجه یک از دیدگاه جرم شناسی بالینی

امروزه علت شناسی شکل گیری فرآیند مجرمانه از ابعاد مختلف مورد بررسی و مطالعه قرار می گیرد. از منظر رواشناسی علت ارتکاب رفتار مجرمانه بروز اختلال های شخصیتی در فرد بزهکار و از دیدگاه جامعه شناسان، جرم مولد شرایط اقتصادی، اجتماعی، محیطی و... می باشد. مطالعه بین رشته ای بالاخص روانشناسی و حقوق ضروری می باشد به طوری که مطالعات و نظریات متعددی در خصوص تاثیر فاکتورهای ژنتیکی و روانی بر شکل گیری شخصیت مجرمانه و ارتکاب رفتارهای ضد اجتماعی پرداخته شده است. در این مقاله سعی شده است اختلال های ژنتیکی و ارتباط آنها با ارتکاب جرم و بزهکاری بر بستگان درجه یک مورد بررسی قرار گیرد و به دو پرسش اصلی پاسخ داده شود اینکه چه اختلال های دارای ویژگی ارثی می باشند و آیا اختلال های ارثی تا چه حد می تواند بر بروز رفتارهابی مجرمانه به طور خاص بر اعضای خانواده موثر باشد. روش تحقیق در این پژوهش کتابخانه ای و مروری می باشد. اختلال های اسکیزوفرنی، اختلال هذیان، دوقطبی فاز افسردگی و افسردگی ماژور با ویزگی های ژنتیکی می توانند به فرد دیگری در خانواده منتقل و در صورت عدم بکارگیری بموقع روش های شناختی - رفتاری و دارودرمانی به منظور کنترل واکنش های فرد، منجر به بروز بزهکاری وو در نهایت بزه دیدگی بستگان درجه یک خانواده می شود. تشخیص به موقع اختلالات روانی در نوجوانان به خصوص از طریق تاسیس مراکز غربالگری در مدارس و دانشگاه ها، دسترسی آسان به روانشناس و روانپرشک و کاهش تعرفه های درمانی، حمایت های قانونی مخصوصا اصلاح قانون مجازات اسلامی(ماده (۱۴۹در راستای تقلیل یا عدم مسئولیت کیفری در هنگام ارتکاب رفتار مجرمانه همانند کشورهای فرانسه، انگلستان، آلمان، دانمارک، آمریکا پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

اختلال روانی ژنتیکی ، بزهکاری ، جرم شناسی بالینی