جدال سوژه و اقتدار کاربرد روانکاوی در علوم سیاسی با نظر به آرای ژاک لاکان

< p dir="RTL">روانکاوی در اندیشه ژاک مری امیل لاکان مرزهای رشته خود را درنوردید و بر عرصه اجتماعی، ادبیات و سینما سایه انداخت. دیگر روانکاوی به ذهنیت فردی تقلیل نمی‎یابد و گسترش آن نیز ادامه خواهد داشت. از طرفی دیگر، علوم سیاسی با نظریات جدید در این مسیر که: «هر امر شخصی، امر سیاسی است» قرار گرفته و دغدغه آن دیگر تنها حکومت، سیاست مقایسه‎ای و قانون اساسی نیست. با برقراری رابطه دانش و قدرت که با آرای میشل فوکو پا گرفت، دیگر حد و مرزی برای سیاست نمی‎توان قائل شد. < p>این مقاله تلاش دارد تا فراخ‎دامنی تدریجی دو رشته را به هم پیوند بزند و افق جدیدی فراروی علوم سیاسی بگشاید. این افق با ارائه روایتی نوین از فرایندهای هویت‎یابی جامعه با بهره‎گیری از ساحت خیالی و انطباق هویت جهت بررسی پذیرش یا رویگردانی از هویت غیر همراه است. باورمندی به ساحت نمادین موجب عبور از نهادهای رسمی سیاست به نظام نشانه‎ای برای بررسی مطیع کردن سوژه‎ها و تبیین نزاع‎های هویتی خواهد شد. بهره‎گیری از ساحت واقع، تروما و فانتزی این دستاورد را به همراه دارد تا برخلاف ساختارگرایان بپذیریم که می‎توان انقلاب را ایجاد کرد. سرانجام ارائه روایت پیچیده و ظریف از مسئله رابطه سوژه و اقتدار و حفظ هم‎زمان آن‎ها برای بررسی پدیده سیاسی می‎تواند نظریه سیاسی و تحلیل سیاسی−اجتماعی را جان تازه‎ای بخشد

کلیدواژه ها:

روانکاوی ، علوم سیاسی ، لاکان ، ساحت خیالی ، ساحت نمادین ، امر واقع ، انقلاب ، فانتزی