تبیین الگوی جانمایی پایگاه های مدیریت بحران با استفاده از GIS ، نمونه موردی شهر تهران منطقه۳

رشد سریع و لجام گسیخته ی شهرنشینی منجر به درهم ریزی نظام توزیع خدمات و نارسایی سیستم خدماتی است که امروز در شبکه ی شهری ایران قابل درک است. از جمله مراکز مهم و حساس در حوزه ی مدیریت بحران که در فاز واکنش، اهمیت حیاتی آن روشن می گردد، پایگاه های مدیریت بحران هستند. بدیهی است در مکان یابی هر نوع کاربری شهری، در نظر گرفتن شرایط آن کاربری کمک شایانی در موفقیت و خدمات رسانی بهینه ی آن کاربری خواهد داشت. در این مقاله، با شناخت پایگاه های مدیریت بحران و کارکردهای آن ها به درک الزامات ضروری در مکان یابی این پایگاه ها خواهیم پرداخت. به این منظور معیارهایی برای مکان یابی این پایگاه ها تدوین شده اند و در بخش تحلیل جهت ارزش گذاری و اولویت بندی معیارها، از نظرات کارشناسان استفاده گردیده است و با مطابقت نظرات مذکور با مبانی نظری روش (AHP) به محاسبه ی وزن معیارها با استفاده از نرم افزار EXPERT CHOICE)) پرداخته شد. سپس با استفاده از تحلیلگر مکانی سیستم اطلاعات جغرافیایی و تعریف معیارهای مورد نظر به صورت لایه های اطلاعاتی، اطلاعات حاصل ترکیب و تحلیل شده و در نهایت ارزش نهایی هر بلوک با توجه به میانگین ارزش  پیکسل های هر بلوک محاسبه و در نهایت بلوک مناسب برای استقرار این پایگاه ها ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

پایگاه های مدیریت بحران ، مکان یابی ، مدیریت بحران ، روش های تصمیم گیری و ارزیابی