اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اضطراب دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اضطراب دانش آموزان دارای اختلال یادگیری بوده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری مورد مطالعه کلیه دانش آموزان پسر دانش آموزان دارای اختلال یادگیری در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ در شهر تهران بوده است. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ابتدا ۴ مدرسه مشخص شده و در هر مدرسه دو کلاس انتخاب کردیم و در مجموع ۹ کلاس انتخاب شدند، که از این میان ۳۰ دانش آموز دارای اختلال ریاضی بعد از پیش آزمون که نمره اضطراب پایینی داشتند غربال شدند، ۱۵ دانش آموز در گروه کنترل و ۱۵ دانش آموز در گروه آزمایشی با توجه به معیارهای ورود و خروج قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه اضطراب اسپیلبرگر استفاده شد. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸ هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد تفاوت مشاهده شده بین میانگین نمره اضطراب شرکت کنندگان گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون معنی دار می باشد. بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اضطراب دانش آموزان دارای اختلال یادگیری تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، کاهش اضطراب ، دانش آموزان ، اختلال یادگیری