نقش و بررسی الگوهای پایداری در عناصر کالبدی معماری سنتی یزد

عناصر کالبدی پایداری از دیر باز و از گذشته های دور مورد توجه معماران بوده است و به وفور درمعماری سنتی ایران یافت می شود. پایداری در معماری سنتی ایران با گرایش به سمت پایداری بوم شناختی، راهکار های منطقی و سازگار با اقلیم را جهت دستیابی به معماری پایدار ابداع کرده است . معماری بومی در اقلیم های متفاوت ،متناسب با نیاز و با عناصرکالبدی مختلف و مختص به محیط ،پایداری محیطی را فراهم کرده است. شهر یزد یکی از شهر های کویری ایران می باشد که معماران این دیار با ذکاوت بالا خود، ترفند های خاصی را در آفرینش و خلق عناصر معماری به کار گرفته اند که علاوه بر فراهم کردن موجبات آسایش و راحتی زندگی، پاسخگوی نیاز های محیطی، فرهنگی و اقتصادی بوده و اصول حاکم بر آن مبین اصول معماری پایدار در گذشته است. جستار حاضر در پی معرفی برخی از الگوهای پایدار معماری سنتی و درک اصول و ارزش های تکرار پذیر حاکم بر معماری سنتی یزد به عنوان معماری پایدار است،تا با معرفی چیستی و عملکرد این عناصر کالبدی و کارکردی یادآور شاهکارهای معماری پایدار و همساز با اقلیم باشد. در جهت ایجاد محیطی پایدار و مناسب زندگی انسان، معماری کویری ایران به اصول و روش هایی دست یافته است که نه تنها تخریب و ضایعه ای را بر محیط تحمیل نمی کند ؛ بلکه فراتر از آن به عنوان عامل کمال بخشیدن به ماده نیز ایفای نقش می نماید. این مقاله در پی درک اصول و ارزش های تکرارپذیر حاکم بر معماری خانه های یزد به عنوان یک معماری پایدار است و استخراج ویژگی های قابل تکرار آن در راستای دستیابی به اهداف معماری پایدار، از اهداف آن به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، الگوهای پایدار معماری ، معماری سنتی یزد ، عناصر کالبدی