واکاوی رویکرد تاب اوری کالبدی در رفع ناکارمدی بافتهای شهری نمونه موردی محله طرق مشهد

جوامع در سرتاسر جهان به طور فزاینده ای تحت تاثیر بلایای طبیعی، درگیری های انسانی یا حوادث اضطراری یا رویدادهای ساخته دست بشر قرار می گیرند. این بلایا اغلب در اشکال، شدت و همسایگی های غیرمنتظره رخ می دهند که پیشگیری یا عمل به همه این تهدیدات را غیرممکن می سازد. افزایش تاب آوری شهری در برابر بلایای طبیعی به ویژه زلزله در کاهش این آسیب ها و همچنین زمان بهبودی جوامع بسیار موثر است. تاب آوری کالبدی یکی از ابعاد موثر در تاب آوری جوامع است که از طریق آن می توان وضعیت جوامع را ازنظر ویژگی های فیزیکی و جغرافیایی تاثیرگذار در زمان وقوع حادثه ارزیابی کرد. پژوهش حاضر ازنظر ماهیت، کاربردی و روش گردآوری اطلاعات آن پیمایش میدانی و استفاده از پرسشنامه و پیمایش است. حجم نمونه نظرسنجی از جامعه آماری۱۰۰ نفر برآورد شده است. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون ها و روش های آماری نظیر فراوانی، میانگین انجام شد. یافته ها حاکی از آن است که در مدل تحلیلیStudent -T و ارقام سطح معنی داری ۰۰۰/۰ در تائید شاخص های موردمطالعه می باشد. هر شاخص تحقیق با این آزمون اندازه گیری و مقایسه شد. نتایج این پژوهش نشان داد که محله ها ازنظر شاخص های کالبدی تاب آوری وضعیت مناسبی ندارند و با وضعیت ایدئال تفاوت معناداری دارند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، تاب آوری کالبدی ، بافت ناکارآمد ، محله طرق