مقایسه استراتژی های اولویت دهی فعال به حمل ونقل همگانی در شهرهای متوسط (مطالعه موردی: خیابان طالقانی شهر بجنورد)

امروزه استفاده از خودروهای شخصی در شهرها رو به افزایش است و همین امر موجب افزایش تراکم ترافیک و به دنبال آن آلودگی های زیست محیطی شده است. حمل ونقل همگانی با ظرفیت بالاتر نسبت به خودروهای شخصی راه حلی با زیان زیست محیطی کمتر برای جابه جایی افراد می باشد. بنابراین سیاست گذاران با انجام راهکارهایی برای افزایش قابلیت اطمینان و کاهش تاخیر افراد در استفاده از سیستم حمل ونقل همگانی، برای تشویق این شیوه سفر در بین مردم تلاش می کنند. سیستم اولویت دهی به حمل ونقل همگانی در تقاطعات چراغ دار از جمله سیاست های مورد استفاده برای تشویق مردم بوده است. اولویت دهی به حمل و نقل همگانی اکثرا برای شهرهای پرجمعیت و مکان های پررفت و آمد بررسی شده است و مطالعات کمی در مورد شهرهای متوسطی با جمعیت زیر ۵۰۰ هزارنفر انجام شده است. در این مقاله با توسعه سه الگوریتم اولویت دهی فعال در نرم افزار ویسیم، دو تقاطع متوالی در خیابان طالقانی شهر بجنورد در ساعت اوج، شبیه سازی شده اند. نتایج حاصل از این اولویت دهی ها نشان می دهد که در هر سه الگوریتم، متوسط تاخیر افراد در خیابان طالقانی (رویکرد اولویت داده شده به اتوبوس) در تقاطع اول نسبت به سیستم بدون اولویت دهی کاهش یافته است و در بهترین حالت، استفاده از الگوریتم کاهش زمان قرمز موجب کاهش ۵ درصدی مجموع تاخیرهای افراد عبورکرده از تقاطع بوده است.

کلیدواژه ها:

اولویت دهی فعال ، حمل ونقل همگانی ، شبیه سازی ، ویسیم ، بجنورد