عوامل موثر بر کیفیت گذرگاههای عرضی هم سطح و غیر هم سطح عابرین پیاده (بارویکرد پیاده مداری)

رشد و گسترش شهرنشینی، مسائل، مشکلات و چالش هایی بر زندگی شهری تحمیل کرده است و تصادفات ازجمله مهم ترین مشکلاتی هستند که با ورود اتومبیل و سیستم های متنوع حمل ونقل درون شهری و در قالب معضلات ترافیکی در شهرها نمود یافته اند. تصادف، رویدادی چند علتی است که به سبب وجود زنجیره ای از عوامل شامل عوامل انسانی، وسیله نقلیه و محیط پیرامونی و یا تاثیر هم زمان چند عامل به وقوع می پیوندد؛ این پژوهش از نظر ماهیت و هدف کاربردی است وروش تحقیق آن توصیفی – تحلیلی است و در آن سعی شده ضمن بررسی ادبیات موثر بر موضوع، پیشینه ایجاد گذرگاه های همسطح و غیر همسطح در دو سطح جهان و ایران مورد بررسی قرار گرفته و پس از شناسایی شاخصه ها و عوامل موثر بر افزایش کیفیت و در نتیجه آن ایجاد رغبت برای استفاده از این ابزار قطع عرضی معابر شهری از طریق پرسشنامه مهمترین عوامل در مکانیابی و کیفیت بخشی استخراج گردد؛ با مرور پیشینه گذرگاه های غیرهمسطح، به نظر می رسد با شکل گیری تفکر مدرن در شهرسازی و جدایی عرصه های مختلف زندگی انسان، توجه به تسهیل عبور سواره بر پیاده فزونی یافته بود؛ در پی شکست این تفکر و اهمیت پیاده در شهر، طی ۵۰ سال گذشته در سطح جهان سعی بر فاصله گرفتن از این نوع گذرگاه ها و اولویت دهی به پیاده در کنار خودرو شده است. لازم به ذکر است دلیل عدم موفقیت بسیاری از تسهیلات گذرگاه های عرضی عابر پیاده، عدم وجود شرایط ایمن و سهل برای گذر عابر پیاده است، لذا در راستای تسهیل دسترسی عابرین پیاده به گذرگاه های عرضی و در نتیجه موفقیت آمیز بودن آنها، توجه به معیارهای پیاده مداری در جانمایی و طراحی گذرگاه های عرضی ارتقا کیفیت بصری، خوانایی و امنیت نکات بسیار حایز اهمیت می باشند.

کلیدواژه ها:

زیر گذر ، روگذر ، پیاده مداری ، امنیت ، عابر پیاده