مقایسه تطبیقی هنر دینی نمایش های تعزیه وکاتاکالی با رویکرد نشانه شناسی سوسور

این مقاله سعی دارد تا به تشابهاتی که بین عناصر فرمی تعزیه و نمایش کاتاکالی که نوعی رقص کیهانی است با توجه به نشانه شناسی سوسور بپردازد. با توجه به اینکه در هردو نمایش ساختار مشابهی دیده می شود این سوال مطرح می گردد : تشابهات بوجود آمده در ساختار فرمی اجرا از نظر مفهومی هم یکسان هستند؟ چه عاملی سبب شده است که اعتقادات دینی در این هنرهای نمایشی متجلی شود؟ نگارنده سعی دارد تا به سوالات مطروحه پاسخ مناسبی ارایه دهد. در ابتدا با توجه به شباهت های فرمی این دو گونه نمایشی به تعاریف نشانه شناختی پرداخته شده است. نگارنده با توجه به المانها و نشانه های تمثیلی به نوع ساختار نمایشها پرداخته و سعی دارد تا ارتباط معناداری بین این دو گونه نمایشی به غیر از روابط فرمی و ظاهری مورد بررسی قرار دهد. اهمیت به پرداختن این پژوهش بر اساس ارتباط هنر و دین با توجه به وجوهات تمایز سنتی و فرهنگی قابل تامل است. این پژوهش با روش توصیفی _ تحلیلی به توصیف اشکال نمایشی می پردازد و با توجه به اعتقادات و سنن به تحلیل آن پرداخته ، جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و میدانی است. در موردپیشینه این پژوهش منابع فراوانی از تعزیه در دست است ولی به صورت موردی در خصوص تطابق جنبه های هنر دینی با نمایش سنتی کاتاکالی موردی یافت نشده است. در پایان این نتیجه حاصل می گردد باتوجه به رسالتی که در نمایش تعزیه نهفته است سعی بر آن باشد که پاس بداریم از نتیجه ای که قرار است به آیندگان بنمایانیم، بدون هیچ اقراری و اسطوره سازی، این نمایش دینی خود نمایانگر راه زندگی برای نسل های بعدی است و اسوه هایمان را به اسطوره مبدل نسازیم ، با مطالعه بیشتر و دقت در اجزای بصری و نمایشی می توان به آنها دست یافت.

کلیدواژه ها:

نمایش ، تعزیه ، کاتاکالی ، اسوه ، اسطوره ، نمایش سنتی ، رقص کیهانی