بررسی ویژگی های شهر دوستدار کودک با مشارکت کودکان در ایجاد الگوی مناسب برنامه ریزی شهری

شهر دوستدار کودک مفهومیست که به تازگی مورد توجه قرار گرفته است. کودکان به عنوان کوچکترین اعضای شهر نیازمند شرایط خاصی هستند. از آن جا که کودکان آینده سازان فردای جامعه خود خواهند بود لذا فراهم کردن شرایط مناسب شهری با هدف پرورش ذهن و خلاقیت آنان و همچنین محیطی سالم برای تربیت آن ها امری حائزاهمیت و اجتناب ناپذیر است. برنامه ریزی شهری هنگامی به معنای واقعی به اهداف شهر مطلوب نایل می شود که خواسته ها و نیازهای تمام شهروندان با توجه به اقتضای سنی مورد توجه قرار گیرد. بنابراین طراحی مناسب فضاهای شهری برای کودکان به عنوان شهروندان و سازندگان آینده شهر از اهمیت خاصی برخوردار است و باید به آنان اجازه داده شود که با مشارکت در فرایند برنامه ریزی شهری، در ایجاد فضاهای زندگی خود سهیم باشند.هدف مقاله حاضر، بررسی ویژگی های شهر دوستدار کودک با مشارکت کودکان در ایجاد الگوی مناسب برنامه ریزی شهری می باشد که ۳۸۴ نمونه مورد با توجه به نقاشیهای تهیه شده توسط کودکان ارائه شده که مهمترین ویژگی های آن شامل ایمنی و امنیت، دسترسی مناسب و وجود فضاهای سبز و طبیعی، دسترسی به تسهیلات و خدمات اساسی، مشارکت و ارزش دهی به کودکان، ایجاد و طراحی محیط های تفریحی و فرهنگی و جاذب برای کودکان، وجود حمل و نقل عمومی مناسب بخصوص دوچرخه و پیاده می باشد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسیهای میدانی میباشد ، با مرور مفاهیم و فرایند مشارکت کودکان در ایجاد فضا های شهری دوستدار کودک، الگویی برای فرایند مشارکت آنها در شهر استخراج شده و به این سوال پاسخ داده شده که چگونه می توان یک الگوی مشارکتی مبتنی بر آموزش و ایجاد یک زبان مشترک با کودکان را تدوین کرد؟