ارزیابی پتانسیل زیست پالایی آبخوان آلوده به مواد نفتی (مطالعه موردی: آبخوان محدوده پالایشگاه شیراز)

با توجه به تاثیرات نامطلوب و خطرناک آلودگی های نفتی در محیط زیست و لزوم پاک سازی این آلاینده ها، محققین فن آوری های مختلفی را برای پاک سازی این آلودگی از آب وخاک ارائه کرده اند که شامل عملیات فیزیکی، حرارتی، شیمیایی و بیولوژیکی است. زیست پالایی (پاک سازی بیولوژیکی) عبارت است از استفاده از موجودات زنده شامل باکتری ها، قارچ ها، مخمرها و یا گیاهان جهت پاک سازی خاک ها یا آب های آلوده که در مقایسه با سایر فرآیند های پاک سازی ارزان تر، ساده تر و قابل اطمینان تر است. فرآیند زیست پالایی به عوامل میکروبی (غلظت زیست توده، تنوع جمعیت، فعالیت های آنزیمی)، آلاینده (ویژگی های فیزیکی و شیمیایی، ساختار مولکولی و غلظت) و طیف وسیعی از عوامل محیطی (PH، دما، محتوای رطوبت، در دسترس بودن پذیرنده های الکترون و مواد مغذی و ...) بستگی دارد. در این پژوهش، پتانسیل زیست پالایی آبخوان آلوده به مواد نفتی محدوده پالایشگاه شیراز مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور داده های کیفی آب زیرزمینی منطقه شامل هیدروکربن های نفتی، پارامترهای هیدروشیمیایی، عناصر اصلی، فلزات سنگین و مواد مغذی مورد آنالیز قرار گرفت. با توجه به نتایج بررسی ها، در اکثر نقاط نمونه برداری شرایط آبخوان منطقه ازنظر عوامل میکروبی، نوع آلاینده و عوامل محیطی به منظور زیست پالایی آلاینده های نفتی در شرایط هوازی و بی هوازی فراهم بوده ولی در برخی نقاط آبخوان برای رسیدن به شرایط بهینه تجزیه زیستی نیاز به اصلاح شرایط محیطی و مواد مغذی موردنظر می باشد.

کلیدواژه ها:

آلودگی آب زیرزمینی ، هیدروکربن های نفتی ، پاک سازی آبخوان ، زیست پالایی ، پالایشگاه شیراز.