بررسی فضاهای باز در مدارس ابتدایی دخترانه در افزایش میزان دلبستگی به مکان در بین دانش آموزان

حیاط مدرسه به عنوان بخشی از فضای فیزیکی مدرسه دارای ویژگیهایی است که می تواند تاثیرات قابل توجهی در افزایش میزان یادگیری، رشد و پرورش دانش آموزان داشته باشد. از آنجا که در چند دهه اخیر در اکثر مدارس ساخته شده در ایران توجه به حیاط مدارس مورد غفلت واقع شده است، ضرورت توجه به این موضوع را بیان می کند. لذا پژوهش حاضر در پی تاکید بر اهمیت فضای باز مدارس، جهت بهبود شرایط فعلی با توجه به نیازهای دانش آموزان به عنوان بهره برداران اصلی است. در راستای دستیابی به این اهداف، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی، به بررسی ۳ مدرسه ابتدایی دخترانه با روش انتخاب تصادفی در شهر همدان پرداخته شد. مدارسی مانند ( دبستان دخترانه توحید – دبستان دخترانه سعدی – دبستان دخترانه فاطمه الزهرا ) . در این مقاله سعی شده از روش های مشارکتی مانند نقاشی و نگارش، مصاحبه با دانش آموزان در مورد خواسته هایشان از حیاط مدرسه استفاده شود. در مجموع از ۲۸۰ دانش آموز مصاحبه بعمل آمد و نقاشی هایشان مورد بررسی قرارگرفت. نتایج نشان می دهد تفاوت معنی داری بین وضعیت حیاط مدرسه با وضعیت ایده آل شان وجود دارد. در نهایت پیشنهادهایی در راستای ارتقای کیفیت حیاط مدارس ارائه گردید که برخی از آنها عبارتند از: افزایش ارتباط بین فضاهای باز و بسته، حوزه بندی عملکردها، استفاده از مصالح انعطاف پذیر با رنگهای شاد در کف جداره، استفاده از مبلمان های متحرک و سبک.

کلیدواژه ها:

معماری ، دلبستگی به مکان ، فضاهای باز ، مدرسه