مهندسی معماری و توسعه پایدار ( معماری سبز)

متاسفانه در دهه های اخیر معماری سنتی کشور ایران که نمونه ای از سبک معماری سبز بوده ، کم رنگ تر شده و جای خود را به برج های آسمان خراش داده است. امروزه با توجه به اینکه اب و هوای کل جهان در حال تغییرات چشم گیری می باشد ،استفاده از معماری سبز در ساختمان ها تاثیر به سزایی در رو حیات و نحوه زندگی افراد دارد . همچنین با استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و احداث ساختمان های بادوام، حمل و نقل سالم و چرخه بازیافت پسماند حداقل آسیب به محیط زیست را می توان داشت.. این ساختمان ها در مدت زمان ماندگاری و در طول چرخه عمرشان با بهره وری انرژی و صرفه جویی در آن، حفظ پایداری ظرفیت اکوسیستم در سطح محلی و جهانی، بازیافت و کاهش حداکثری انتشار مواد سمی و گازهای گلخانه ای، هماهنگی با شرایط اقلیمی، بهینه سازی و بهره وری در محل کار و… قادر به حفظ و ارتقای سطح کیفیت زندگی بشریت می باشند . به طور کلی می توان گفت هدف ساخت یک ساختمان سبز علاوه بر کاهش تاثیرات زیست محیطی و افزایش سلامت جسمی و روحی و روانی افراد، کاهش هزینه های آب و برق و دست یابی به یک بازده اقتصادی در بلند مدت می باشد .