بررسی کیفیت فضایی محله مسکونی با رویکرد توسعه واحد همسایگی سنتی(TND) نمونه موردی: شهرک رشدیه تبریز

در شهرهای سنتی گذشته، نظامی که در شاکله شهر و اجتماع افراد و تعاملات انسانی با دیدگاه ها و رسوم و مذاهب مختلف از جایگاه ویژه ای برخوردار بود ساختار و سازمان محله بندی بود که با ورود عصر مدرنیسم به شهرها، اهمیت ابعاد انسانی و جایگاه انسان و اصالت سنتی محلات آن را تحت الشعاع قرار داده و به مرور مورد بی توجهی قرار داد. انزوای هرچه بیشتر مردم و احساس بیگانگی در بین ساکنین محلات ثمره و نتیجه ورود مدرنیسم به عرصه شهر بود. لذا شهرسازان به دنبال راه چاره ای به جهت بازگشت مولفه های انسانی در فضای شهری بودند.TND یکی از اصلی ترین فاکتور های باززنده سازی و تقویت پویایی و سرزندگی محلات می باشد. پژوهش حاضر با تمرکز بر رویکرد توسعه محلات سنتی و با هدف تقویت ابعاد انسانی و پویایی و سرزندگی محیطی به بررسی ویژگی های کالبدی-فضایی،اجتماعی و اقتصادی و ترافیکی و همچنین مطابقت ساختاری شهرک رشدیه با اصول نوشهر گرایی و TND پرداخته است. شیوه گردآوری اطلاعات در این پژوهش با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اسنادی و همچنین مطالعات میدانی صورت گرفته است که نتیجه تحقیق نشان دهنده این موضوع است که شهرک رشدیه تا حدود زیادی پتانسیل تبدیل شدن به یک TND را داشته اما در حال حاضر یک TND محسوب نمی شود اما می تواند با اعمال برخی تغییرات تا حد قابل توجهی با اصول مطرح در رویکرد TND تطابق یابد. لذا در این مقاله سعی شده است با ارائه کانسپت پیشنهادی ، طرح شهرک تا حد قابل توجهی با رویکرد TND قرابت یابد.

کلیدواژه ها:

محله ، توسعه محلات سنتی(TND) ، شهرک رشدیه تبریز ، نوشهرسازی