بررسی مهمترین منابع مکتوب ایران باستان

در ایران باستان انتقال دانش و معرفت عمدتا بر نقل روایی و شفاهی استوار بود و پایبندی ایرانیان به حفظ سنت ادبیات شفاهی و نیز جنگ ها و تعصبات دینی و فرهنگی و تغییر خط و زبان و عوامل دیگر موجب نابودی گنجینه ادبی پرارزش ایران پیش از اسلام شده است. با توجه به ضرورت بازشناسی پیشینه فرهنگ و ادبیات ایران، که هویت ملی ایرانیان از آن نشات می گیرد و اهمیتی که این بازشناسی در سطح ملی و جهانی دارد، پژوهش درباره متون کهن ادبی که مهمترین منابع مکتوب فرهنگ و ادبیات ایرانیان را تشکیل می دهند، ضروری به نظر می رسد. علاوه بر این، پژوهش های بیشتر در این زمینه می تواند در واکاوی ریشه های عناصر ادبی دوره های بعد بسیار مثمر ثمر باشد. روش این پژوهش توصیفی تاریخی است و برای جمع آوری اطلاعات از روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است. بررسی مهمترین منابع مکتوب ایران باستان نشان می دهدکه سیر تحول اندیشه، زبان و اساطیر ایران باستان، همواره از آثار و منابع مکتوب و نامکتوب ادبی و علمی غنی بوده است. گرچه آثار مکتوبی که در خلال اتفاقات و دگرگونی های دینی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران باستان محفوظ مانده و به دست ما رسیده اند، دستخوش تحریف و افزدون و کاستن مترجمان و ادبای دوره های بعد گردیده اند، اما همچنان حاکی از غنای ادبی و علمی ایران دوران باستان هستند.

کلیدواژه ها:

منابع مکتوب ، متون کهن ، ایران باستان ، تاریخ ادبیات