روش های ارزیابی پس از بهره برداری در فضاهای سکونتی

در دیدگاه رایج صنعت ساختمان، رابطه طراح و سازنده پس از ساخت خاتمه یافته و مرحله بهره برداری از بنا کمتر مورد توجه قرار می گیرد. اگرچه ارزیابی پس از بهره برداری ابزاری شناخته شده در پژوهش هاست؛ اما با وجود مزایای بسیار، اجرای آن در فضاهای سکونتی به روال تبدیل نشده است. پیچیدگی روبه رشد ساختمانها و روندهای نوظهور در صنعت ساختمان، نیاز به انجام مطالعات ارزیابی پس از بهره برداری را بیش ازپیش نشان میدهد. این ابزار در ادبیات موضوعی دانش نسبتا وسیعی دارد، اما هنوز اجرای آن در صنعت ساختمان دارای اولویت نبوده است. این مقاله به معرفی ارزیابی پس از بهره برداری پرداخته و روشهای متداول، شاخص های عملکرد مرتبط با فضاهای سکونتی و چارچوبها و ابزارهای مربوط به آن را در برمیگیرد. به علاوه مزایای حاصل از اجرای ارزیابی پس از بهره برداری و موانع آن در صنعت ساختمان را نمایان میسازد. هدف این مقاله، فراهم آوردن بنیان و مرجعی برای تحقیقات حول مطالعات ارزیابی مسکن است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی پس از بهره برداری ، عملکرد ساختمان ، رضایتمندی ساکنین ، فضاهای سکونتی ، پایداری