تحلیل بستر طراحی فضاهای شهری با استفاده از روش EIA

یکی از عواملی که مکان های گردهم آیی را از دگر مکان ها متمایز می کند ویژگی های کالبدی آن است که همواره مطلوب است شرایط اقلیمی نیز در جوار آن سنجیده شود زیرا کیفیت آن بر زیست ساکنان تاثیر بسزایی دارد. زیست پذیری بازتاب گفتمانی نیرومند در توسعه ی شهری و طراحی معماری می باشد. چنین گفتمانی به وجود ارتباط مطلوب بین محیط مصنوع و زندگی اجتماعی اشاره می کند. علاوه برآن زیست پذیری به ارتقاء خوشبختی ذهنی و فیزیکی و توسعه ساکنانش توجه دارد و اصول کلیدی آن عدالت، دسترسی، تعامل، مشارکت می باشد. بی برنامگی و عدم توجه به این موضوع به ویژه در شهرهای بزرگ همانند اهواز موجب شده کیفیت کالبدی موجود نیازهای ساکنان را برآورده نکرده و انتقادات مختلفی به آن وارد باشد؛ بر این اساس در خلال این پژوهش به این مهم گریزی زده شده است. در این راستا در ابتدای این نوشتار به شناخت مختصری از معنا و مفهوم انواع فضاهای شهری پرداخته و در ادامه به معرفی بافت شهر اهواز و سپس به تحلیل بستر پروژه با استفاده از روش EIA و اطلاعات دریافت شده از نرم افزار Climate Consultant پرداخته و در نهایت با استفاده از پژوهش های انجام شده به رده بندی عوامل دخیل بر طراحی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، تحلیل EIA ، شهراهواز