بررسی نقش توسعه شهری فشرده در دستیابی به سلامت شهروندان

با گسترش شهرنشینی و افزایش جمعیت در شهرها، موضوع سلامتی در شهر مورد توجه بسیاری از برنامه ریزان قرار گرفته است. در این راستا، فرم و نحوه توسعه شهری نقش مهمی در افزایش یا کاهش سلامتی شهروندان ایفا می کند. یکی از مهمترین شیوه های توسعه شهری در دهه های اخیر، رویکرد شهر فشرده می باشد. مطالعات نظری بیانگر ارتباط بین فشردگی و سلامتی جسمی می باشد. از این رو، تحقیق حاضر با روشی توصیفی – تحلیلی و بر اساس مطالعات کتابخانه ای به دنبال آن است تا مولفه های شهر فشرده در ارتباط با افزایش سلامت شهری را بازشناسایی نماید. نتایج بیانگر آن است که متغیرهای تاثیرگذار فرم شهری فشرده بر سلامتی متنوع هستند، بااین حال، مهمترین آنها شامل برخورداری بافت شهری از اختلاط کاربری، تامین خدمات در فواصل کوتاه، حمل و نقل عمومی و برخورداری از کیفیت هایی همچون پیاده مداری و دوچرخه مداری می شود.

کلیدواژه ها:

فرم شهری ، شهر فشرده ، سلامت شهری ، شهر سالم ، پایداری.