اصول تربیت عبادی و روش های آن براساس سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت علیهم السلام

تربیت عبادی که شامل پرورش بعد معنوی و ایجاد زمینه ارتباط با خداوند است، یکی از ابعاد مهم تربیت دینی کودک است که در سیره معصومین علیهم السلام نیز توجه ویژه ای به آن شده است و روایات متعددی گاه به صورت قولی و شفاهی و گاه آمیخته با فعل و رفتار عملی از معصومین علیهم السلام نقل شده است که ذکر آنها می تواند الگوی مناسبی در تربیت عبادی فرزندان باشد. از این رو، پژوهش حاضر با شیوه توصیفی– تحلیلی و به روش استنادی به بررسی «اصول تربیت عبادی و روش های آن براساس سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت» پرداخته است. نتایج حاکی از این است که در سیره معصومین علیهم السلام انجام اعمال عبادی در دوره کودکی براساس شناخت و آگاهی پایه ریزی می گردد و زمینه تبدیل آن را به رفتار با حالت تقلیدی و مشاهده فراهم می سازد. این شیوه اثرات تربیتی و سازنده ای را به دنبال دارد. همچنین در سیره معصومین علیهم السلام مشاهده می شود که بر آموزش عبادات به کودکان از طریق عادت دادن تاکید شده است آنان کودکان را به صورت تدریجی با مفاهیم دینی آشنا می سازند و در این راه بر رعایت توان و استعداد کودک تاکید می ورزند چرا که کودکان توانایی های جسمی، ذهنی و عاطفی یکسانی ندارند این توانایی ها در هر دوره ای از رشد با خصوصیات ویژه آن دوره ظاهر می شود لذا، آموزش دینی به صورت تدریجی می تواند بر اثربخشی آن بیفزاید.

کلیدواژه ها:

تربیت ، تربیت عبادی ، حدیث ، نظام تربیتی اسلام