نقش مدیریت و سیاست های اقتصادی مسکن در بخش های جامعه اقشار کم درآمد ایران

تامین مسکن در چند دهه ی اخیر یکی از مهم ترین معضلات جامعه و اقشار گوناگون بالاخص خانوارهای کم درآمد کشور بوده است. امروزه در بسیاری از موراد، نداشتن مسکن به معنی بی خانمان بودن نیست، بلکه به معنی عدم مالکیت واحد مسکونی است و داشتن مسکن به عنوان یک سرمایه گذاری مطمئن و نقطه ایجاد امنیت برای خانوار خصوصا در دوران پیری و بازنشستگی تلقی می شود. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی سیاست های مسکن اقشار کم درآمد در ایران می باشد. نوع پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت توصیفی – تحلیلی است. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از روش کتابحانه ای مبتنی بر اسناد دولتی ، مقاله ها ،مجله ها، مطبوعات و آمارنامه ها استفاده شده است . از این رو ابتدا به تعریف کلی مسکن ، شاخص های مسکن و استاندارد مسکن در کشورهای جهان پرداخته شد و سپس سیاست های مسکن اقشار کم درآمد در ایران مورد ارزیابی قرار گرفته است. تامین مسکن در چند دهه ی اخیر یکی از مهمترین معضلات اقشار گوناگون، به ویژه خانوارهای کم درآمد ایران بوده است. طی چند سال اخیر، به منظور پاسخگویی به انتظارات قانونی و عرفی در زمینه مسکن برای اقشار کم درآمد دولت ها سیاست های مختلفی را در نظر گرفته اند. از مهمترین سیاست ها می توان به سیاست پاک، سیاست مسکن تعاونی، سیاست مسکن اجاره ای(اجاره به شرط تملیک) و مسکن مهر ومسکن اجتماعی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، مسکن جامعه کم درآمد ، تامین مسکن ، سیاست های مسکن