ضرورت تامین منابع انسانی در راستای ارتقای سلامت نظام اداری

بروز فساد که به معنی سوء استفاده از قدرت قانونی به منظور تامین نفع شخصی است؛ در تمامی کشورهای دنیا از جمله مهم ترین مسائل مدیریت امور کشورها و شهرها در سطوح خرد، میانی و کلان محسوب می شود. به نحوی که با خود اثرات و تبعات منفی بسیاری از جمله عدم رضایت شهروندان از سازمان ها، گسترش فقر در جامعه، ممانعت از توسعه ی اقتصادی- اجتماعی و... را به همراه می آورد. از این رو مبارزه با این پدیده و تامین سلامت اداری از جمله مهم ترین موضوعات علم مدیریت و علوم اجتماعی را تشکیل می دهد. فساد اداری به طور مستقیم بر کارآیی نظام اداری، مشروعیت نظام سیاسی و مطلوبیت نظام فرهنگی و اجتماعی اثرات نابهنجاری دارد، فساد مسئله ای است که در تمام ادوار گریبانگیر دستگاه ها و سازمان ها بوده و هسته اندیشه بسیاری از دانشمندان و متفکران سیاسی را تشکیل می داده است. فساد اداری نیز به عنوان یکی از عمومی ترین اشکال فساد پدیده ای است که مرزهای زمان و مکان را درنوردیده و با این ویژگی نه به زمان خاصی تعلق دارد و نه مربوط به جامعه خاصی می شود. در واقع می توان گفت فساد اداری پدیده ای همزاد حکومت است. یعنی از زمانی که فعالیت های بشر شکل سازمان یافته و منسجمی به خود گرفت از همان زمان فساد اداری نیز همچون جزء لاینفکی از متن سازمان ظهور کرده است. در نتیجه می توان گفت فساد اداری را فرزند ناخواسته سازمان تلقی کرد که نتیجه تعاملات گوناگون در درون سازمان و نیز به مناسبت تعامل میان سازمان و محیط آن بوجود آمده است. نکته حایز اهمیت این است که برای مبارزه با فساد نمی توان تنها بر یک بعد خاص تمرکز نمود بلکه باید بر تمامی ابعاد توجه نمود.

کلیدواژه ها:

منابع انسانی ، ارتقای سلامت اداری ، نظام اداری